DITOS Y REFRANES

 

Fotografía de Diego Carrera Pérez - 2020

 

 Unos pouquicos más d'esos ditos tan ñuesos, que tamién ños facían ir trampiando miyor.

-Nun hay atayu sin trabayu.

-Siempre que chuvíu escampou.

-Tantu pecáu yía nun chegar, cumu en chegando pasar.

-Na casa que nun hai fariña todo yía riña.

-De l’augua que corre mal se cuéi.

-El siñor cura por nun dar un bollu, arremangouse y tiroulo nu fornu.

-El cura del míu llugar, yía prontu pa recibir y tarde pa me dar.

-El día de San Xuan salen las bruxas a beillar.

-El que xubrita cantar quier.

-Abril fa a los praos reyir.

-En abril las flores empiezan a rellucir.

-En abril, arrincas un subiáu y ñacen mil.

-El que nun cría, pía.

-El que mueitu durme, poucu vive.

-Caga más una vaca que cien andurinas.

-Cuandu escurece, güel a llobos.

-El que beilla solu bien s’entiende.

-Val más falar solu que callar acumpañáu.

-El buei solu de sou se llambe.

-Por Santa Cruz, el monte y la viña reluz.

-Chueva ou ñieve, el que tien sede bebe.

-Al que arroxa y amasa, nun ye cueyas la fugaza.

-Las penas cun pan son menos penas.

-Por San Antón la pita pon.

-Al gustu del amu fierrase’l burru.

-Al gatu fartu el tucinu sábeye ranciu.

-El que vai y vien vida tien.

-El que nun tien que facé escarba los ñabos.

-Val más un buracu bien feitu qu'un remiendu mal puestu.

-Cuantu más grandón yía'l burru, más grande yía la patada.

-El que ara muyáu, pierde'l tiempo y mata'l ganáu.

-Quien cumíu la xixa que sorba’l caldu.

Un saludo para todos.

Emiliano